Kim są „bojarzy“ Putina? Mordercami z kontami w szwajcarskich bankach i willami na Lazurowym Wybrzeżu, czy też może technokratami władzy, którzy „przypadkowo“ mają ręce unurzane we krwi? Fanatycznymi oprycznikami czy zastraszonymi przez rosyjskiego autokratę cara wykonawcami jego poleceń? Czy to możliwe, że po cichu są przeciw wojnie, ale przekonanie o konieczności służby państwu uczyniło ich współsprawcami? Jakie są między nimi relacje i zależności biznesowe, rodzinne, towarzyskie i polityczne? Czy Władimir Putin ma niczym nieograniczoną władzę, która pozwoliłaby mu w razie sprzeciwu usunąć czy wręcz zabić każdego spośród otaczających mu ludzi, czy też może przeciwnie – ma on posłuch bez terroru, bo czynienie zła nikomu w tym kręgu nie przeszkadza. W co, jeśli w cokolwiek, wierzy rosyjska elita władzy? I wreszcie, czy zło we współczesnej Rosji nie jest przypadkiem dziełem całkiem zwykłych ludzi? Banalnym następstwem rosyjskiej codzienności?

Aleksander Bocheński (1904-2001), konserwatysta, przedwojenny mocarstwowiec, bliski współpracownik redagowanego przez J. Giedroycia „Buntu Młodych”, potem „Polityki”. Po zakończeniu II wojny światowej uznawał konieczność działania w ramach nowego układu geopolitycznego w Polsce i podjęcia ugody z komunistami. Jego Dzieje głupoty w Polsce należą na najważniejszych polskich manifestów realizmu politycznego. W latach 1947 -1952 zasiadał w Sejmie Ustawodawczym z ramienia koła „Dziś i Jutro”. Od 1957 r. blisko współpracował z PAX, wstąpił do Stowarzyszenia PAX w 1962 r. i lat osiemdziesiątych zasiadał we władzach Stowarzyszenia. W czasach komunizmu zajmował się publicystką, tłumaczeniami i pisarstwem historycznym. Przez cały okres PRL był konsekwentnym propagatorem idei usprawnienia i unowocześnienia polskiej gospodarki, która miała być trwałym fundamentem dla pozycji Polski na arenie międzynarodowej. W latach 80. Udzielił poparcia Wojciechowi Jaruzelskiemu, opowiadając się za stanem wojennym oraz wchodząc w skład Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.