Obaj kandydaci na prezydenta RP, którzy zmierzą w drugiej turze wyborów, obiecali mniej lub bardziej stanowczo, że nie zgodzą się na podwyższanie podatków. Deklaracje te należy przyjąć z najwyższym niepokojem. Polska stoi przed groźbą wojny i nie jest to czas na odwoływanie się do neoliberalnych złudzeń z przełomu lat 80. i 90. Tym bardziej, że największy ciężar ewentualnego konfliktu poniosą najgorzej sytuowani finansowo.
Komisja Europejska chce zrewidować wytyczne dotyczące łączenia przedsiębiorstw. Zamierza ułatwić powstawanie europejskich czempionów, zdolnych do rywalizacji z firmami amerykańskim i chińskimi. Doświadczenia amerykańskie pokazują jednak, że w takim procesie pojawiają się poszkodowani – to poszczególne grupy społeczne oraz regiony. Po której stronie będzie Polska?
W Unii Europejskiej mówi się już otwarcie o konieczności uniezależnienia się od Stanów Zjednoczonych w sprawach bezpieczeństwa. Francja miała rację, od dawna podkreślając tę konieczność, podobnie jak Polska, która zwracała uwagę na rosyjskie zagrożenie – przekonuje dr Barbara Kunz z SIPRI w rozmowie z Eugeniuszem Romerem.
W czasach, gdy fundamenty Zachodu ulegają erozji, a zaufanie do przywództwa Stanów Zjednoczonych przestaje być oczywistością, Europa nie może sobie pozwolić na kolejną wewnętrzną rywalizację. Zamiast konkurować o wpływy, Paryż, Berlin i Warszawa powinny skupić się na tym, co je łączy – przede wszystkim na wspólnej odpowiedzi na rosyjskie zagrożenie oraz budowie rzeczywistej europejskiej suwerenności strategicznej.
O znaczeniu nowo podpisanego traktatu między Francją a Polską, rozmawia Maksymilian Skrzpczak z Christianem Lequesne, byłym dyrektorem CERI i CEFRES.
Polski sektor zbrojeniowy prawdopodobnie niewiele skorzysta na europejskim programie na rzecz przemysłu obronnego (EDIP). Wskazuje na to pierwsze głosowanie w tej sprawie w komisjach Parlamentu Europejskiego. Różnica zdań pomiędzy Polską a Francją i Niemcami ujawnia jednak szerszy problem. Po raz kolejny okazuje się, że rosyjskie zagrożenie jest dla Paryża i Berlina mniej istotne niż interes gospodarczy.
Przedłużenie obecnego stanu wrogości między Niemcami i Francją z jednej strony a Rosją z drugiej, leży w interesie Polski. Wszelkie narzędzia, jak dwustronne traktaty, formaty typu E5, czy Trójkąt Weimarski, mogą być użytecznymi instrumentami do realizacji tej polityki. Tym czego polskie elity powinny się jednak wystrzegać, jest przekonanie o trwałości wspomnianego antagonizmu. Postrzeganie Rosji, jako nieusuwalnego elementu europejskiej architektury bezpieczeństwa, jest stałym elementem kultury strategicznej państw takich jak Francja, czy Niemcy. Prędzej, czy później Berlin i Paryż, mogą dążyć do resetu relacji z Rosją, kosztem interesów państw Europy Środkowo-Wschodniej.
Prawie 80 lat temu w Europie dobiegł końca najkrwawszy konflikt w jej dziejach. Moment ten stanowił także świt nowego systemu międzynarodowego, już nie multipolarnego, ale wyraźnie dwubiegunowego. Przy walnym udziale Stanów Zjednoczonych powstawały instytucjonalne ramy nowego porządku globalnego, który po upadku ZSRR objął niemal cały świat. System Pax Americana, z jego instytucjami regulującymi światowy handel, sferę finansów i konstelacjami sojuszy wojskowo-politycznych, był w swej formie, trwałości i zasięgu czymś bezprecedensowym w dziejach świata. Nic jednak nie trwa wiecznie, czego dowodzą trwające przeobrażenia i erozja tegoż porządku.
Niedawno miały miejsce obchody 25. rocznicy utworzenia państwa związkowego Rosji i Białorusi. W weekend 6-8 grudnia po raz drugi w ciągu roku przyjechał do Mińska Władimir Putin, co nieczęsto ma miejsce, a bezpośrednim powodem wizyty było podpisanie nowej doktryny obrony państwa związkowego i przyjęcie przez Białoruś nowych rosyjskich gwarancji bezpieczeństwa.
Granica polsko-białoruska jest jednym z kluczowych punktów na wschodniej granicy Unii Europejskiej oraz NATO. Pełni ona strategiczną rolę zarówno z perspektywy bezpieczeństwa, jak i polityki migracyjnej Unii Europejskiej jako jej zewnętrzna granica. W ostatnich latach stała się miejscem intensywnych napięć, które znacząco wpłynęły na relacje międzynarodowe oraz politykę graniczną w regionie. Analiza sytuacji na granicy polsko-białoruskiej w kontekście operacji „Śluza” wymaga interdyscyplinarnego podejścia, obejmującego perspektywę polityczną, społeczną, prawną i humanitarną.
Rosnące chińskie zaangażowanie gospodarcze na Białorusi potwierdza kluczową rolę kraju w eurazjatyckim korytarzu transportowym projektu Pasa i Szlaku. Przy odpowiednio prowadzonej polityce zagranicznej może to stanowić szansę także dla Polski.
