Komisja Europejska przedstawiła nowy cel klimatyczny do roku 2040. Nie jest to żadna nowość – rozmowy o nim trwały od dawna. Jednak wrzucenie go na agendę w specyficznym momencie zdradza, z jakimi dylematami mierzy się przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen.
Wizyta ministra spraw zagranicznych Chin w Europie następuje w ważnym momencie przesilenia w rozmowach handlowych między Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi oraz przed wizytą najważniejszych przedstawicieli instytucji Wspólnoty w Pekinie, zaplanowaną pod koniec lipca. Nic nie wskazuje jednak na to, że Europa ma wyraźną strategię, jak poradzić sobie z rosnącą presją geoekonomiczną ze strony USA i Chin.
Szczyt NATO pozornie zakończył się sukcesem. Sojusznicy zgodzili się przeznaczać 5 proc. PKB na cele związane z obronnością. Donald Trump, wbrew obawom, nie podważał sensu istnienia sojuszu oraz amerykańskich zobowiązań. Przeciwnie, powiedział, że Stany Zjednoczone będą z Europą „aż do końca”. Mimo to spotkanie w Hadze sprawiało wrażenie spektaklu, który nie przekonywał nawet uczestniczących w nim aktorów.
Szczyt NATO w Hadze może budzić sprzeczne emocje. Z jednej strony przebiegł nad wyraz sprawnie, przynosząc bezprecedensowe zwiększenie wydatków zbrojeniowych i deklarowaną jedność sojuszu, z drugiej, amerykańska przychylność zapewniona została w sposób budzący niesmak.
Potęgi europejskie starają się zapobiec włączeniu Stanów Zjednoczonych do konfliktu Izraela z Iranem. Chaos w ponad 90-milionowym kraju mógłby wiązać się z kolejną falą masowej migracji na Stary Kontynent. Ten europejski głos ma małe znaczenie w Waszyngtonie, ale może posłużyć Donaldowi Trumpowi jako pretekst, żeby opowiedzieć się po stronie wstrzemięźliwej frakcji w Partii Republikańskiej.
Wy, Europejczycy, musicie pamiętać, że istnienie NATO nie będzie bezwarunkowe; albo weźmiecie na siebie większy ciężar transatlantyckiego systemu bezpieczeństwa albo może wydarzyć się wszystko, włącznie z rozwiązaniem Sojuszu – mówi dr Stephen J. Flanagan z RAND Corporation w rozmowie z Kubą Benedyczakiem o przyszłych relacjach Europy ze Stanami Zjednoczonymi.
Friedrich Merz nie słucha porad geopolityków, którzy twierdzą, że nie liczą się osobiste relacje, lecz interesy. W relacji z Donaldem Trumpem kanclerz stara się zadbać o jedno i drugie. Merz starannie przygotował się do spotkania z amerykańskim prezydentem, dzięki czemu nie dał się wciągnąć w potyczki słowne i uzyskał dla swojego kraju ważne zapewnienia.
Rywalizacja w prezydenckiej kampanii wyborczej wywołała żywą dyskusję o zagadnieniach związanych z polskim bezpieczeństwem i polityką zagraniczną. Jednym z nich był temat ewentualnego wstąpienia Ukrainy do NATO, który elektryzuje Polaków stanowiąc wyraźną linię politycznego podziału. Częścią zagadnienia jest też pytanie o obecność polskich żołnierzy na Ukrainie.
Obaj kandydaci na prezydenta RP, którzy zmierzą w drugiej turze wyborów, obiecali mniej lub bardziej stanowczo, że nie zgodzą się na podwyższanie podatków. Deklaracje te należy przyjąć z najwyższym niepokojem. Polska stoi przed groźbą wojny i nie jest to czas na odwoływanie się do neoliberalnych złudzeń z przełomu lat 80. i 90. Tym bardziej, że największy ciężar ewentualnego konfliktu poniosą najgorzej sytuowani finansowo.
W państwach europejskiej części NATO coraz głośniej mówi się o tym, że ustanie działań wojennych na Ukrainie może zachęcić Rosję do ataku na sojusz. Taki rozwój wydarzeń byłby oczywiście niekorzystny dla jego członków, ale także dla Kijowa. Dlatego ponaglanie władz ukraińskich do zawarcia układu z Putinem jest ryzykowne.
