Premier Hiszpanii Pedro Sanchez odwiedził Chiny, gdzie spotkał się z przewodniczącym Komunistycznej Partii Chin Xi Jinpingiem. Jest pierwszym zachodnim przywódcą, który odbył taką podróż, od kiedy na dobre rozpętała się wojna handlowa pomiędzy Waszyngtonem a Pekinem. Sanchez powiedział, że „Hiszpania popiera bardziej zrównoważone stosunki pomiędzy Unią Europejską a Chinami”. Przypomnijmy, że od 2019 roku Bruksela określa Pekin jako „partnera, konkurenta i systemowego rywala”.
Europejskie koncerny energetyczne i przemysłowe domagają się powrotu do zakupów rosyjskiego gazu. Didier Holleaux, wiceprezes Engie, francuskiego dostawcy energii, powiedział Agencji Reutera, że w przypadku rozsądnych ustaleń pokojowych na Ukrainie, w skali unijnej można rozważyć zakup 60-70 mld metrów sześciennych surowca z Rosji rocznie, włączając w to gaz skroplony. Moskwa mogłaby odpowiadać za 20-25 proc. […]
Balansowanie Chin przez Japonię odbywa się nie tylko na polu bezpieczeństwa, ale także w zakresie wpływów ekonomicznych. Tokio próbuje stworzyć alternatywę dla krajów rozwijających się, zbyt często polegających na chińskich inwestycjach i pożyczkach. Choć w kategoriach ilościowych trudno konkurować z Pekinem, Japończycy upatrują swoich szans gdzie indziej.
Skromne oklaski po wystąpieniu amerykańskiego wiceprezydenta podczas Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa zwiastowały nową epokę w relacjach atlantyckich. J.D. Vance stwierdził, że największym zagrożeniem dla Europy nie są Rosja albo Chiny, ale kwestie ideologiczne. Zarzucił europejskim politykom, że sprzeciwiają się zasadom demokracji, ingerując w wolne wybory, na przykład w Rumunii, oraz tłumiąc wolność słowa. Potem nastąpiła kaskada […]
Wśród pytań o strategicznym znaczeniu, które należy postawić, zastanawiając się nad przyszłością relacji transatlantyckich, jedno wydaje się szczególnie istotne: kto kogo w tym partnerstwie potrzebuje bardziej? Czy to Europa musi zabiegać o amerykańską protekcję i zaangażowanie, czy odwrotnie, to Stany Zjednoczone w obliczu rywalizacji z Chinami potrzebują w swoim obozie Europejczyków? Bez współpracy z państwami […]
Hasło „Mołdawia w kryzysie” powinno się pisać z hasztagiem, niemal tak samo jak #TuskSięWściekł. O ile jednak premier Tusk się wścieka od półtora roku, o tyle Mołdawia żyje w kryzysie od początku uzyskania niepodległości w roku 1991. A już na pewno odkąd Naddniestrze po krótkiej wojnie domowej ogłosiło secesję, rozpoczynając żywot pierwszej w postsowieckiej historii […]
W obliczu globalnych zawirowań i zmieniającego się paradygmatu jedno państwo w Europie Wschodniej wymaga stałej uwagi i wsparcia. Wielu obywatelom UE Republika Mołdawii może wydawać się małym krajem, jednak jej przyszła orientacja jest zdaniem autorów kluczowa dla bezpieczeństwa i stabilności Europy Środkowej i Wschodniej.
Kształtująca się niemiecka koalicja rządząca chce usprawnić podejmowanie decyzji w Unii Europejskiej. Droga do tego wiedzie przez uchwalanie ich większością kwalifikowaną. Ma być to odpowiedź na politykę administracji Donalda Trumpa w stosunku do bloku. Problem w tym, że ta metoda może przynieść korzyści jedynie w przypadku zgodności w sprawach fundamentalnych, której europejskiej wspólnocie brakuje.
Na naszych oczach trwa właśnie pogrzeb światowego systemu “wolnego handlu”. Jego erozja trwa już co najmniej od pierwszej kadencji Donalda Trumpa, ale ogłoszone właśnie przez 47 prezydenta Stanów Zjednoczonych cła stanowią kamień milowy w procesie odchodzenia Ameryki od roli stabilizatora systemu międzynarodowego.
Włoska pani premier nie przestaje budzić kontrowersji swoją postawą wobec zjednoczonej Europy. Jej wystąpienie sprzed tygodnia w niższej izbie parlamentu, gdy mocno skrytykowała włoski symbol jedności europejskiej, tzw. manifest z Ventotene, ponownie podgrzał atmosferę debaty politycznej na temat wizji Europy i roli Włoch.
